Rustige avond gehad, acht kleppen in het gekende plastic zakje gesmokkeld en op onze patio met zicht op zee, voorbijvliegend UFO’s, satellieten en ruimtestations soldaat gemaakt. Geleuterd over alle voorgaande items.

Rustige nacht gehad, trommelman of raketman niet gehoord.

Den Ed zit nochtans steeds met den Islam en moskeëen in zijne kop.

’s Morgens om 07:00 uur nestje uit, gepakt, gezakt en ontbeten. Leek allemaal vlot te gaan tot constatatie dat de luc geen sokken had. Terug ontpakt, sokken gezocht en vertrokken. Eerst gaan tanken, de luc zijne portefeuille zat nog in zijn avondbroek. Weer ontpakken en inpakken. Vastgesteld dat we onze IK niet bij hadden, terug naar Otel en dan uiteindelijk vertrokken in zuidelijke richting, met de nodige retard. Ondertussen stonden we al deftig in het zweet want de temperatuur rees weer de pan uit. We willen jullie niet jaloers maken maar tot op heden hebben we welgeteld 12 minuten wat lichte smosregen gehad aan de grens Bulgarije/Turkije. Voor de rest altijd, ’s nachts inbegrepen, tussen de 25 en de 40 C°.

Eerst nog het kustlandschap met fris groene bergwanden die langzaam, verder naar het binnenland toe, overgaan naar dorre bergwanden. De temperatuur loopt ook steeds meer op, het wordt steeds droger. Je kunt het vergelijken met een heteluchtoven. We voelden ons precies kieken aan het spit. Dat beloofd voor in de zandbak. Den Ed wil nog steeds niet af van zijn groen poloke. Er is geen mens die nog in zijn buurt wil komen maar dat is de bedoeling “t Is met liefde gegeven en met liefde gedragen”: zegt hij.

In het begin hebben we een klim gedaan waarbij de volledige bestrating bestond uit klinkers. Verder hebben we eigenlijk de ganse dag over prima asfalt gereden, dikwijls met dubbele rijstroken in elke rijrichting waarop quasi geen verkeer reed. We zijn door verschillende afwissellende landschappen gereden met soms fenomenale zichten.

We hebben vandaag doorgezet en in totaal 600 km gereden. De vriendelijkheid van de bevolking lijkt ook nog steeds toe te nemen. Het is een verademing tegenover Istanbul waar ze eigenlijk enkel commercieel vriendelijk zijn.

Bij het naderen van cappadocie worden de landschappen er enkel maar mooier op met uitzonderlijk mooie kleurvariaties en paradijselijke zichten. Het was zeker de moeite om deze 600 Km af te leggen. Wel vermoeiend maar gezien de intensiteit van de zichten voelen we de vermoeidheid niet.

Voor Goreme zien we langs de kant van de weg verscheidene tentenkampen, we vermoeden zigeuners die zich inlaten met een vorm van seizoensarbeid. Ze waren in elk geval aan het werken.

In Goreme vinden we een Otel met de toepasselijke naam “Paradise”.