Wanneer we ’s morgens vertrekken uit denizli is het koud en miezerig. Het regent echter niet maar we trekken toch onze regenvest aan om ons te wapenen tegen de koude. We rijden weer door een typisch Turks berglandschap met vrij goede wegen en af en toe bochtig intermezzo’s.

We arriveren vrij vroeg in Izmir en vinden daar uit onzen bijbel een fantastisch hotelletje. Het heeft 2 sterren maar hoort zeker een categorie hoger.

Het is gelegen in een mooi steegje met typische winkeltjes en berbers. Den Ed maakt van de gelegenheid gebruik om zich te laten kortwieken.

We verkennen Izmir en komen terecht in den bazaar. Er heerst een onbeschrijflijke drukte en er zijn koopjes te doen. Het lijkt wel of het hier solden zijn. Den Ed laat zich gaan en schaft zich hier zijn winteroutfit aan. Ondertussen is het opgeklaard en komen we aan de zeedijk. Daar heerst een ijzige wind die recht uit de zee komt.

“s avonds drinken we nog nen Efes en we vertrekken ’s morgens naar Cannakale. Het is droog met dreigende wolken en weer ijzig koud. We vertrekken dus maar weer met regenpakken.

We zijn nog maar enkele kilometers ver en passeren een snelheidscontrole. Veel te laat gezien en prijs natuurlijk. We reden iets over de 100 en vrezen dus het ergste, gezien de beperking voor motoren op 70. Deze Polis klapt echter niet over 70 en zegt dat we 107 reden waar 100 mag. We krijgen het gekende papiertje van 130 lira’s en steken het bij onze Turkse papieren. Dat van den Ed is een beetje verfrommeld.

We volgen de kustlijn en passeren Troje. Onderweg merken we een BMW 1200 GS die achter ons rijdt. Aan een licht komt ie naast ons staan en het blijkt een Belgisch koppel te zijn. We hebben een kort gesprek maar raken ze nadien kwijt.

In Cannakale vinden we weer een geweldig hotelletje, 107 jaar oud en volledig, vrij recent, gerenoveerd. Terwijl de Luc het hotel zoekt komt het koppel met de 1200 GS ook aan in dit stadje. We spreken af om ‘s avonds samen iets te drinken.

Cannakale is een mooi kuststadje met meerdere ferryverbindingen. Er heerst een gezellige drukte en er zijn naar Turkse standaarden enorm veel dijkterrasjes. Het paard van Troje staat hier ook. Het is de replica die gebruikt werd in de gelijknamige film.

’s Avonds hebben we een gezellige avond met Freddy en Nancy uit Knokke. Ze hebben zojuist 3 weken in Turkije rondgereden en zijn ook op weg naar huis. We leren Backgammon spelen en het wordt nogal laat.

’s Morgens vertrekken we richting Bulgarije. We hebben beslist gezien de verwachtte weersomstandigheden om de kortere weg naar huis te nemen.